குல சாமி

என்ன தவம் செய்தேனோ !

உன் மகனா நான் பிறக்க

என்ன பாவம் செய்தாயோ

என்னை நீ ஈன்றெடுக்க …

என்னை நீ கரை சேர்க்க

எத்தனையோ பாடுபட்டும்

என்னதான் சுகத்தக் கண்டே

என்னப்பெத்த ஆத்தாவே ? ! …

கருவரையில் குடியிருக்கும்

கருமாரி சாமிகூட

காரியத்தை நிறைவேத்த

காசு பணம் கேட்கையில

கருச் சுமந்தக் கூலியின்னு

நீ ஒன்னும் கேட்கலையே !

ஒரு பயனும் இல்லையின்னு -நீ

உள்ளூற அறிஞ்சிருந்தும்

உன் உதிரத்தைப் பாலாக்கி

உணவாகத் தந்தாயே !

இதுபோல ஒரு மனசு

யாராத்தா உனக்குத் தந்தா?

உன்னைப் பத்தி ஒரு வார்த்தை

உண்மையாகச் சொல்லப் போனா

கோயிலில கொழுவிருக்கும்

சாமியெல்லாம் சாமியல்ல !

உண்மையான சாமி நீதான்

உயிர்காக்கும் குலசாமி …

இது மலர் பேசும்…மௌன மொழி…

உன் வீட்டுத் தோட்டத்தில் 
உனக்காகப் பூத்திருந்தேன்
என்னை ஏன் 

பொசுக்கென்று பறித்து

பூஜை அறையில்

வைத்துவிட்டாய் ?

                                                           .

அன்பே !,நான்

எத்தனை ஜென்மம் எடுத்தாலும்

என்னை இறைவனடி சேர்த்து

விடுகின்றாயே !

இதற்காகவா

இன்னொரு பிறவி எடுத்து

உன் வீட்டுத் தோட்டத்தின்

முற்றத்தில் பூத்திருந்தேன் ?

உன் கார் கூந்தலைச் 
சேர்வதற்கே

காத்திருந்த என்னை
மீண்டும் கடவுளின்
காலடியில் சமர்ப்பித்து

விட்டாயே !..

கதறுகிறேன் நான் !

கண்களை மூடிக்கொண்டு

தியானிக்கின்றாய் நீ !

பூஜை அறையில் நீ வணங்குவது

இறைவனை அல்ல ! – என்

பூத உடலுக்கு இறுதியஞ்சலி

செலுத்துகின்றாய் !..

 

என்னுயிர் ஊசலாடிக்
கொண்டிருக்கிறது...
நான் கருகிப் போவதற்குள்
உன் கார் கூந்தலில்

என்னைச் சூடிக்கொள் !

எனக்கு மோட்சம் கொடு! …